And then the holiday was over

Zondag, onze laatste ‘vakantiedag’ was het opeens even echt vakantie. De zon scheen en waar het zaterdag nog sneeuwde en de temperatuur ongeveer 1 graden was, steeg de temperatuur zondag naar 17 graden. Nee dit is geen typfout, het kan hier allemaal in Zürich! Deze dag konden we niet zomaar voorbij laten gaan. Dicht achter ons huis moest een bos zijn wisten we. Daar konden we met dit weer lekker naartoe. We hoefden alleen maar de mensenmassa te volgen en nog geen minuut later liepen we het bos in. Blijkbaar is dat dus zó dichtbij. We hebben enorm genoten van een heerlijke boswandeling en ons vitamine D gehalte even vol getankt. Het is heel bijzonder hoe je hier door de bomen van het bos het meer kan zien en daarachter de sneeuwtoppen. Het is een heel hoog punt dus we konden ver kijken. Een dag met zoveel zon kon niet meer stuk. Zelfs niet toen we later twee keer de verkeerde tram in stapten. We hebben onszelf maar even heel hard uitgelachen en zijn toen nog even vrolijk verder gegaan. Blijkbaar schakelt zon je hersenen uit ;) De bijkomende stadswandeling was met dit weer niet erg dus hebben we maar even extra genoten van nog meer zon!

 Maandag begon onze eerste dag school. Naja eerste dag, na een halve dag waren we onverwachts weer thuis. Vol goede moed vertrokken we naar school. Bij de school aangekomen begonnen we als een stel brugpiepers met onze zoektocht naar het juiste lokaal. De zoektocht was voor gevorderde brugpiepers want dat lokaal bleek in een compleet ander gebouw te zitten, waar we het bestaan nog niet van wisten. Dat gebouw was ook nog een doolhof dus na een kwartier hadden we eindelijk, nog net op tijd, het lokaal gevonden. Het was een grote zaal waar we een heel onpersoonlijk hoorcollege kregen over een thema dat we in Nederland al drie keer behandeld hadden. Dit viel dus een beetje tegen. Het lestempo ligt in Zwitserland echt veel lager als in Nederland, de stof die wij binnen een kwartier door ons hoofd geboord krijgen omdat er nog veel meer gedaan moet werden, werd ons in alle rust in 3 uur aangeboden. Nu snap ik waarom ze hier maar 2 lessen op een dag hebben. Voor ons wel heel fijn want dat Duits is nog wel even wennen.

Aan het einde van deze les moesten we groepen maken waarin we gingen samenwerken met 9 anderen. “HELP ik ken niemand, heb helemaal niks van de opdracht begrepen (het leek op de plaatjes over moleculen te gaan maar scheikunde was niet het vak) en spreek nauwelijks Duits, was de eerste gedachte”, maar ook “zo kunnen we mooi wat mensen leren kennen.” Leuk idee van de docent, zelf groepen maken met klassen van 2 verschillende opleidingen. Niemand wist wie we waren. Nadat Roos en ik wat ongemakkelijk hebben rondgelopen hebben we onszelf maar een beetje in een groep gestopt zo van, ‘wij horen bij jullie’ want erg welkom voelden we ons niet. Geen leuk dat jullie er zijn, maar een ‘misschien kunnen jullie beter met anderen samen want wij werken altijd al samen’. Maar zo makkelijk laten wij ons niet wegjagen, ‘we kennen de stof al en kunnen samen wel voor een persoon werken’ was ons tegenbod. Toen leken ze het oké te vinden dat we erbij kwamen. Niet een erg welkom gevoel voor de eerste les, maar wij weten dat de eerste indruk niet altijd de ware is, en vooroordelen laten we liever weg.

Na deze les hadden we vol goede moed het plan om naar stage te gaan. We bleken niet goed opgelet te hebben want stage begon pas een week later. Op naar huis en genieten van een middagje vrij dan maar! We hebben onszelf met de sportkaart spierpijn cadeau gedaan omdat we naar Kondi zijn gegaan. Dat is echt een full body workout. Het leek in het begin op ‘Nederland in beweging’, waar zo’n vrouw op tv stapjes laat zien, maar na de warming up was het een pittige workout. Twee dagen later konden we nog genieten van de spierpijn.

Dinsdag zijn we weer met veel zin naar school gegaan. De les was dit keer klassikaal waardoor de klas ook meer door had dat we niet van daar kwamen. Een meisje vroeg meteen al heel vriendelijk voor ons of de les in het Hoogduits gegeven kon worden, en zei dat ze goed kon begrijpen hoe we ons voelden. Zelf was ze op uitwisseling naar Parijs geweest. Erg fijn om iemand te hebben die je zo opvangt, als er in Nederland uitwisselingsstudenten komen ga ik ze meteen even op weg helpen. Vooral omdat ik nu weet hoe veel er onduidelijk is in het begin. De les zelf was voor ons goed te volgen en een stuk leuker dan die van de dag ervoor. Ook hierbij moesten we in groepjes een kleine presentatie voorbereiden die we volgende week mogen houden. Ook zagen we op de planning van het semester dat er vele dagen zelfstudie zijn ingepland. Blijkbaar doen ze in Zwitserland niet aan huiswerk maar wordt dat onder lestijd als zelfstudie ingepland. Helemaal fijn want zo hebben wij wat extra tijd om het Duits een beetje bij te houden, en tijd voor uitstapjes in de weekenden.  Na deze les bleken we weer onverwachts in de middag vrij te zijn. Dit ontdekten we natuurlijk pas na de lunch. We hebben samen maar weer rustig genoten van een vrije middag.

Woensdag, onze derde lesdag. Deze keer gingen we weer naar school met het idee een hele lesdag te hebben. Nadat we een interessante les hadden gehad over sociologie kwamen we er tot onze grote verbazing weer, natuurlijk pas na de lunchpauze van anderhalf uur, achter dat de les deze week nog niet zou starten. Oké goed lezen is dus wel een dingetje. Heel vervelend die vrije middag. We zijn samen met een mede-uitwisselingsstudent uit Genève lekker naar de stad gegaan. En daarna hebben we onszelf maar weer gewaagd aan Zumba. Ooit wordt ik een professionele danseres.

 Donderdag onze eerste hele lesdag, zou het dan echt? Dit keer was het echt. Een volle dag van half 9 tot 4 uur met alleen maar hetzelfde vak. Aangeboden door twee docenten, dat zie je hier trouwens wel meer. Het was voor het eerst een vak waarbij we echt iets nieuws hebben geleerd. Een samen met nog een medestudent uit Nederland hebben we de klas even laten zien hoe creatief we met materialen omgaan in Nederland. Erg leuk om zelfs de docent te verbazen. We mogen dan wel op taalgebied niks kunnen, we zijn wel derdejaars studenten die wat van PMT afweten. Ook hierbij starten we een samenwerking met 2 anderen. Ze gaven aan dat ze erg veel van ons kunnen leren, en wij kunnen dat ook van hen. Helemaal fijn dus. Deze klas gaf ons voor het eerst een écht welkom gevoel.

De eerste lesweek is voorbijgevlogen. Vrijdag was de lesweek eigenlijk al voorbij en hadden we alleen nog het Swiss-moduul. Een vak waarbij we leuke dingen leren over Zwitserland samen met andere uitwisselingsstudenten. We gaan leuke uitstapjes maken en komen op deze manier makkelijk met andere uitwisselingsstudenten in contact.

Zaterdag zou ik met een groepje meiden van de Swiss-moduul naar Konstantz gaan, maar ik was zo verkouden en moe dat ik besloten had om even een dagje thuis te blijven en uit te rusten. Ik had zondag nog een zware dag op de planning want dan zou ik met Roos en haar vriend die er dit weekend was, gaan snowboarden. Het snowboarden was echt heerlijk, we zijn eindelijk verder gekomen dan de babypiste. Ik hoop dat we voor het einde van het seizoen nog een keer kunnen gaan voordat we het straks verleerd zijn!

Maandag begon school weer, Roos en ik hadden geregeld dat we het vak van vorige week konden wisselen met een ander vak. Erg veel duidelijkheid hadden we daar nog niet over, en dat merkten we toen we op school aankwamen. Blijkbaar stond er voor die dag ‘zelfstudie’ ingepland. Dus waar wij onszelf voor de zoveelste keer een stel buitenlanders voelden in onze school hadden we blijkbaar weer een ochtend vrij. Op naar huis dan maar weer. De ochtend was sneller voorbij dan we dachten toen bleek dat de reis naar onze stage in plaats van twintig minuten een uur duurde. Nadat we als een stel toeristen in dat dorpje van stage op zoek waren naar de dorpsstraat kwamen we aan bij een basisschool. Onze stagebegeleidster is een erg lieve vrouw die niet goed Engels spreekt. De wil om Duits te leren wordt nu groter, ook om in het contact met de kinderen op stage te komen.

De manier van PMT aanbieden is hier zo anders als in Nederland. Hier wordt, zonder dat de kinderen het weten, gewerkt aan doelen. Er wordt dus onbewust getraind door allemaal leuke spelletjes. In Nederland wordt er heel bewust aan doelen gewerkt en wordt er naast trainen ook veel bewust geleerd. Het zaaltje is helemaal perfect. Het is niet te groot en ze hebben er elk speelgoed waar een kind van kan dromen. Ik heb allemaal nieuwe materialen ontdekt en heb nu al zin om dat zelf te gaan gebruiken!

Ik wilde het kort houden, maar ik ben daar écht NIET goed in, sorry… Nu zijn jullie wel weer een beetje up-to-date van alle avontuurtjes.