Eid Moebarak!

Het einde van de ramadan wordt gevierd met deze groet. Zoals wij elkaar fijne kerstdagen wensen wenst iedereen elkaar een fijn Suikerfeest. Wat mooi en bijzonder om hierbij aanwezig te zijn. Tijdens de hele ramadan hebben we samen met Because we Carry elke avond ontbijtpakketjes bezorgt bij alle bewoners. Een drukke maar vrolijke gebeurtenis. Eerst werden er vele pakketjes gemaakt en vervolgens werd alles bij de bewoners gebracht. Het liefst met even een fijn praatje met de bewoners erbij. Het mooie is dat vele bewoners, die zelf niet meededen aan de ramadan, wel gingen helpen met het maken en uitdelen van de pakketjes. Zo fijn om te zien dat er zo veel respect is voor elkaars tradities. Nu de ramadan afgelopen is, is het tijd voor het Suikerfeest. Afgelopen woensdag hebben we, ook weer met Because we Carry, een feest georganiseerd in Kara Tepe. Dit bestond uit muziek, lekker eten, Henna, schminken en het maken van een wensboom. Het allermooiste aan dit feest vond ik dat iedereen meedeed, jong, oud en van verschillende landen. Er hing een ontzettend vrolijke sfeer in Kara Tepe, er werd gedanst en gelachen met iedereen. 'Happy Familie Play Football, I hope everybody live happy, No fighting' zijn enkele voorbeelden van wensen die werden opgeschreven. Het enige dat ik hier nog over kan zeggen is dat ik hoop dat alles uitkomt. 

Het is natuurlijk al enige tijd geleden dat ik iets had geschreven. Inmiddels is de temperatuur van een aangename 20 graden gestegen naar een toch wel wat hete 30 graden. Dat betekend dat we de planning weer om hebben gegooid zodat de voetbalactiviteiten alleen nog in de ochtend en avond plaatsvinden. Leuk om te merken dat ondanks de hitte en ondanks het vasten er nog veel kinderen komen naar de sessies. En dat ook coaches zich met veel positiviteit in blijven zetten. Wat een fantastische toppers blijven het! 

Inmiddels is mijn laatste maandje hier ingegaan, een gek idee wel. Net nu ik het gevoel heb dat ik een ritme en m'n draai heb gevonden, is het eind weer in zicht. Ik  merk dat ik langzaam begin na te denken over het afscheid nemen van de mensen hier, wat echt heel moeilijk gaat worden. Mensen die verhalen, trots en kracht met mij hebben gedeeld, mensen die altijd voor me klaar staan, mensen die ik elke dag zie en spreek, mensen die mij onwijs veel hebben geleerd en vooral mensen met een hart op de goede plek. Het is gek om te bedenken dat ik de meeste van hen nooit meer zal zien. Zelfs al keer ik terug naar Kara Tepe, dan hoop ik hen daar niet meer te zien. Ik hoop dat zij een stap verder hebben gezet naar hun toekomst en dat onzekerheid langzaam veranderd is naar zekerheid.

Maar ook, al een beetje terugblikkend op de afgelopen tijd, besef ik me dat ik onwijs veel geleerd heb. Een functie waar ik zeker eerst mijn weg in heb moeten zoeken maar waarin ik langzamerhand steeds meer plezier heb gevonden. Ik heb geleerd om mensen op een positieve manier in hun kracht te zetten, mensen te empoweren en een stuk te managen. Ik heb de mooie methodiek van de Barca-foundation eigen gemaakt en ik heb op vele manieren contact gelegd met mensen. Bovendien heb ik van dichtbij mogen meemaken hoe de mensen in Kara Tepe met elkaar samen leven. En ja, het is mooi om te merken dat deze community met elkaar samen leeft. Een wij cultuur, die 'wij' als Nederlanders niet kennen. Ik snap nu eindelijk waarom azc's in Nederland mij altijd een prettig gevoel geven. Het even 'hallo' zeggen tegen iedereen die je tegen komt, de knuffels van vele kinderen die mij passeren, het buiten spelen van jong en oud én (iets wat in Nederland op azc's mist) het samen werken aan een beter thuis. Toen ik net aan kwam werd er druk gewerkt aan het bouwen en schilderen van hekken, nu wordt er gewerkt aan het bouwen van steenovens zodat mensen zelf kunnen koken. Met samen, bedoel ik ook écht samen, bewoners, vrijwilligers, jongeren en ouderen vele dragen een steentje bij. 

Voorlopig kan ik hier gelukkig nog even van genieten want een maand is nog best lang, zeker als ik bedenk dat ik hier vaak het gevoel heb dat er drie dagen in een dag passen.