And now we are here. Where? Lesbos, Mytilini…

3 maart 2019 - Mytilini, Griekenland

Mijn eerste paar dagen gehad.. Jeetje wat vlogen deze dagen voorbij en wat heb ik veel gedaan. Ik zou kunnen zeggen dat ik voor mijn gevoel amper geland ben en toch tegelijkertijd ook het gevoel heb dat ik hier al minstens een week ben. 
Ik ben woensdagavond rond half 6 geland, heb even mijn spullen gedropt en ben meteen mee gegaan om bij een sessie te kijken. We reden naar een plaatselijke voetbalclub waar het gezellig druk was op de sportvelden. Ik werd met veel enthousiasme ontvangen door de coaches en Tirza (mijn voorgangster die ik over 2 maanden ga opvolgen). Er stond een flinke wind en de temperatuur was zo’n 6 graden maar voelde zeker kouder aan. Ik was daar natuurlijk niet echt gekleed op zo net uit het vliegtuig gestapt.. Gelukkig kon ik ook even in de kantine zitten en een warme kop thee drinken, gemaakt door de vrouw van de eigenaar. Ondertussen waren de coaches en Tirza druk met het begeleiden van de activiteiten voor verschillende leeftijdsgroepen. 

Brengt me mooi een bruggetje om even wat te vertellen over het project Futbolnet. Het project wordt gefinancierd vanuit FC Barcelona en draait om waarden die in het dagelijks leven belangrijk zijn. Deze waarden worden door middel van sportactiviteiten geleerd aan de kinderen uit het vluchtelingenkamp. Dit zijn de waarden die centraal staan: Humility, Effort, Ambition, Respect en Teamwork. Elke week wordt er een thema uitgelicht waar met de kinderen over gesproken wordt en waarop de sessie wordt ingericht. Het is dus veel meer dan simpelweg een potje voetbal. Op dinsdag, woensdag, donderdag en zaterdag worden activiteiten aangeboden, elke leeftijdsgroep heeft 2x in de week de mogelijkheid om deel te nemen aan de activiteiten. De activiteiten worden geleid door coaches die zelf in het vluchtelingenkamp wonen, dit bestaat uit een enthousiaste groep jongeren die graag willen leren. Zij werken tegelijkertijd aan hun eigen doelen om een betere coach te worden. Op vrijdag krijgen zij workshops aangeboden om een nog betere coach te worden. Aan Tirza, en straks aan mij, om dit te coördineren en ondersteunen. 
Voor wie het leuk vind hier nog wat meer over te lezen: https://foundation.fcbarcelona.com/futbolnet_en

Zo stond ik dus op mijn eerste avond tot ongeveer half 9 op een voetbalveld te kijken naar alles wat daar gebeurde. Meteen kwam er al een bak aan informatie op me af met daarbij nog een hele groep nieuwe gezichten. Rond een uurtje of 9 was ik weer bij mijn huis.. waar mijn tas dus nog onuitgepakt lag en het eten nog niet in huis was. Gelukkig belde Tirza mij al snel en zijn we gezellig samen uit eten geweest bij een gezellig Arabisch restaurantje met een Griekse uitstraling én livemuziek. Moe, voldaan en koud kwam ik thuis, ik heb een extra deken uit de kast getrokken en ben snel mijn bed in gedoken.

De ochtend erna had ik even de tijd om mijn kamer wat in te richten en er mijn eigen plekje van te maken. Ik ben ook even door de winkelstraat naar Zee gelopen. De winkelstraat begint om de hoek en zee is zo’n 5 minuten lopen. Het eiland is mooi en typisch Grieks. Ik kan hier wel aan wennen! 

Daarna snel naar het kamp Kara Tepe gegaan, wat ik voor de eerste keer nu echt zag. Een kleurrijke binnenkomst met geschilderde hekjes. Daarna veel ISOBOXEN (een soort containers) waarin alle (ongeveer 1200) bewoners wonen. Per gezin een ISOBOX. Bij mooi weer ziet het er allemaal best vrolijk en goed uit maar bij slecht weer denk ik dat de aanblik heel anders wordt. Ik kon meteen beginnen met een keukendienst, waar bewoners in een container op bepaalde dagen kunnen koken. Daarnaast krijgen de bewoners 3x per dag eten. Hier kunnen ze het eten opwarmen, of zelf nog iets halen wat ze klaar willen maken. Voornamelijk vrouwen stonden in de rij voor de keuken. Het was een gezellig komen en gaan van mensen en ik heb meteen veel mensen ontmoet. In het kamp hier zitten vooral veel Afghanen. Wat ik heel mooi vind aan het concept van Movement on the Ground is dat bewoners ingezet worden om het kamp draaiende te houden, niet alleen bij het voetbalproject maar ook bij de keuken, de winkel, de schoonmaak, het schilderen, activiteiten etc. 
Na mijn keukendienst ben ik bij de Special sports gaan kijken, waarbij activiteiten werden aangeboden aan kinderen met een beperking. Mooi om te zien dat hier ook aandacht voor is. 
Daarna heb ik een rondleiding gekregen door het kamp, er wonen in dit kamp voor al gezinnen en kwetsbare mensen. Verderop op het eiland zitten nog kamp Moria en Olive Groove, hier heb ik verder nog niet veel van gezien. Het schijnt er wel minder te zijn dan Kara Tepe. 

Daarna heb ik nog wat dingetjes gedaan en doorgesproken en toen was het weer avond en tijd voor de activiteiten. Eerst voorbereiden met de coaches en daarna lekker sporten met de kinderen. 
Na veel indrukken en met een vol hoofd ben ik weer snel gaan slapen toen ik thuis was. 

Op dag 2 stonden er veel voorbereidingen op de planning rondom de komst van FC Barcelona. Een aantal oud spelers komen volgende week langs en er zal een groot toernooi plaatsvinden met kinderen en jongeren van de kampen en Griekse kinderen en jongeren. Deze dag bestond dus vooral uit draaiboeken doornemen, eerst met het projectteam en daarna met de coaches. Tussendoor heb ik nog een keukendienst gedraaid en afsluitend hebben we met elkaar nog even heerlijk gevolleybald. ‘s Avonds hadden we met het team van Movement on the Ground een sharing cirkle waarin de week wordt afgesloten en met elkaar de ups en downs werden doorgenomen. Gaf me meteen mooi een kans om iedereen even te ontmoeten (alsof ik niet al genoeg namen te onthouden had). 

Dag 3 was zaterdag en op zaterdag zijn er veel activiteiten voor alle groepen kinderen en jongeren. Drie sessies waarbij steeds twee groepen bezig zijn. Ik kon lekker meekijken en meedoen. Een volle dag waarbij je vanaf 11 uur tot 7 uur op het veld staat met continue groepen kinderen om je heen. Opnieuw moe maar wel met weer een goed gevoel ben ik lekker vroeg gaan slapen. 

Zondag is mijn vrije dag, daar ga ik vandaag even goed van genieten! Een lang verhaal, en dat van nog maar 3 dagen… Benieuwd naar wat deze tijd mij gaat brengen! 

2 Reacties

  1. Arthur:
    3 maart 2019
    Leuk om te lezen. Veel indrukken zo te horen. Succes en ik ga je blog wel lezen. Je manier van schrijven is prettig om te lezen.
    Zet 'm op.
  2. Noor:
    4 maart 2019
    Dankjewel Arthur, leuk om te horen!